Od Anadil

(c.d. Amidii)

Wadera okazała się być miła i zdecydowanie fajnie mi się z nią rozmawiało. Chętnie zostałabym dłużej, ale... No właśnie.

- Halo, ziemia do Anadil! Mówiłam coś do ciebie!- fuknęła Amidia.

- O co chodzi?- zmarszczyłam brwi. Miałam ważne sprawy, które musiały być wykonane...

- Pytałam co tutaj robisz? No wiesz, sama w lesie.

Nie wiedziałam, co odpowiedzieć. 

- Jakby to ująć... No więc a propos już muszę lecieć, mam ważne zajęcia.

- A jakie?

Nie zdążyłam odpowiedzieć, ponieważ usłyszałam coś za krzakami. Wiedziałam! Byłam we właściwym miejscu! Nachyliłam się i wreszcie go zauważyłam.

Bóbr.

-Złapię go- wyjaśniłam - Na pewno go złapię!

-Haha, no powodzenia.- zaśmiała się Amidia.

Powoli czołgałam się do zdobyczy, bezszelestna, niewyczuwalna...

Głupi futrzak spojrzał na mnie, fuknął i uciekł.

- Aarrrghhhhh!!! - wrzasnęłam. - Cholera!!! Znowu!

Amidia pokładała się ze śmiechu. Zauważyła, że patrzę na nią jak na wyjątkowo obrzydliwego robala i wstała.

- To było mega zabawne!- uśmiechnęła się.

Obnażyłam kły.

- Tak? A ty złapiesz jakiegoś zwierzaka? Noo?!

Wadera się zmieszała.

- Nie złość się, przepraszam.- wymamrotała.

- No!- tupnęłam i poklepałam koleżankę po karku.

Zaczęłam powoli węszyć, aż zwietrzyłam zwierzynę. Tym razem jednak nie był to bóbr...

- Chyba w pobliżu kręci się coś dużego...- szepnęłam, a łapy się pode mną ugięły.

(Amidia?)