Od Anadil

(c.d Maxwella)

Pociągnęłam nosem. I tak nie mam szans w łowiectwie. Przez te ogony, które o wszystko zawadzają, jestem skazana na głodówkę. 

A może nie...?

Powoli wstałam i spojrzałam na wilka.

- Pomożesz mi...?

Wilk wydawał się być skonfundowany. Otrząsnął się jednak.

- Skoro muszę...

Podskoczyłam z radości, przy okazji potykając się o ogon. Upadłam jak długa na stertę liści. Basior pomógł mi wstać. 

- Musisz coś zrobić z tymi ogonami, nie wiem, może związać czy coś...

Cofnęłam się parę kroków. A co, jeśli będzie trzeba je obciąć?!

Wilk parsknął z zażenowaniem. 

- O rany, nie odgryzę ci tych twoich kitek. Daję ci tylko rady. Po prostu byłoby ci łatwiej.

- Może jednak obejdzie się bez związywania. Dobra, no to od czego zaczynamy?

Basior przewrócił oczami i westchnął.

- Teraz...?

- A nie? No weź, jestem bardzo głodna! 

Przestąpiłam nerwowo z łapy na łapę. Proszę, zgódź się... Nie dam rady sama się nauczyć polować...

- Jak masz na imię? 

Przechyliłam głowę na bok. 

- Anadil. A ty?

Wilk znowu westchnął i popatrzył na swoje łapy.

- Maxwell.- wymamrotał.

Podeszłam do niego.

- To jak, pomożesz mi?- spojrzałam błagalnie w oczy basiora.

(Maxwell? ^^)