IMIĘ: Minho
PSEUDONIM: Min Min
GATUNEK: Wilk (chociaż wolałabym dinozaura :< )
ZGROMADZENIE: Samotnik
WIEK: dziewięć miesięcy
URODZINY: 20.04
PŁEĆ: Samiec
WYGLĄD: Minho jest spory jak na szczeniaka, ma ostre kiełki i pazury. Jego jasnoniebieskie oczy świecą, nawet w ciemności. Ma miękką, postrzępioną i potarganą we wszystkie kierunki czarną sierść, na której widać niebieskie, świecące znaczki. Szczeniak nie wie, dlaczego je ma i czy do czegoś służą, nikt mu tego nie powiedział. Ogon wilka jest dłuższy niż jego ciało, co bywa problematyczne. Skrzydła nie zawsze są na swoim miejscu, pojawiają się i znikają co pewien czas.
ZDOLNOŚCI NIEMAGICZNE: Minho szybko biega, do tego doskonale się skrada. Pływanie również nie jest dla niego wyzwaniem, jednak szczeniak ma lęk wysokości - wspięcie się na drzewo to nie problem, gorzej z zejściem.
MOCE: Szczeniak potrafi pozbyć się swojego zapachu - inne stworzenia, jeśli nie będą go widziały, mogą stwierdzić, że wcale go tam nie ma. Jest to też przydatne, gdy wpadnie się w jakieś bagno.
Potrafi również posługiwać się czymś, co nazywane jest telepatią. Niestety nie do końca nad tym panuje i zdarzy się, że to, co chciał zachować dla siebie usłyszy ktoś, kto niekoniecznie miał to słyszeć.
Minho ma niezwykły talent do rozmawiania z gwiazdami. Nie wie, na czym to polega, ma na ten temat wiele różnych teorii - rozmowa ze zmarłymi, pradawni przodkowie... próbuje odnaleźć prawdę.
ZDROWIE: Nie do końca wie, czy to choroba, ale jego skrzydła lubią znikać i wilk boi się, że kiedyś straci je na zawsze.
MOTTO: Nigdy nie ustalisz, dokąd powinieneś zmierzać, dopóki nie zrozumiesz, skąd przybyłeś.
CHARAKTER Minho to mały łobuz, który nie pozwoli sobie na to, by go znieważano. Jako sierota szybko nauczył się dbać o siebie. Od małego był samotny, więc będzie cenił każdego przyjaciela, jakiego uda mu się zdobyć. Na pierwszy rzut oka szczeniak może wydawać się niegrzeczny i niedający się lubić, chcący wszystkich od siebie odsunąć, jednak w głębi duszy pragnie poznać smak prawdziwej przyjaźni. Marzy mu się prawdziwa rodzina, z zazdrością patrzy na szczeniaki, które spędzają czas z rodzicami lub rodzeństwem, ponieważ swoich rodziców nie pamięta, a rodzeństwo - nawet nie wie, czy jakiekolwiek miał.
Często wędruje samotnie i nigdzie nie zostaje dłużej niż tydzień. Chętnie poznaje nowe tereny i stworzenia. Jest ciekawy świata, jak każde szczenię. Ze względu na to, że nieczęsto miewa towarzystwo jest nieufny, ale kiedy już kogoś polubi, szybko się przywiązuje.
Często nuci sobie pod nosem, zwłaszcza, gdy jest zadowolony. Smutny lub rozdrażniony warczy na wszystko, co się rusza. Często prowokuje bójki z innymi szczeniakami, które najczęściej wygrywa ze względu na swoje gabaryty - nierzadko bywa tak, że jest o głowę wyższy od rówieśnika.
Niezwykle troszczy się o swoje futro, a szczególnie o długi, dwa razy dłuższy od jego ciała ogon.
Jest dość wulgarny jak na szczeniaka.
LUBI: Minho lubi ciszę i spokój, uwielbia też ćwiczyć polowania na małe stworzonka.
NIE LUBI: Nie lubi, kiedy ktoś wtyka nos w nieswoje sprawy i nie potrafi argumentować swoich wypowiedzi podczas kłótni, albo gdy argumenty są bezsensowne.
HISTORIA: Minho jest sierotą, odkąd... odkąd pamięta. Nie ma pojęcia co się stało z jego rodzicami, nie wie nawet jak wyglądali, jakie były ich imiona. Porzucili go, a może ktoś go porwał? Szczeniak nic nie wie na ten temat.
Jako małe, bezbronne szczenię musiał wziąć się w garść i wziąć wszelkie trudy na swoje małe barki. Sam nauczył się zdobywać pożywienie - obserwował inne zwierzęta, śledził je w drodze do wodopojów i podbierał owoce z krzaków, dokładnie przyglądał się polującym lisom i kunom.
Dzięki częstym ćwiczeniom wykształcił niesamowity węch, słuch, wzrok i niezwykłą szybkość, był też nieco wytrzymalszy niż inne szczenięta, jakie spotkał - małe, raczej chude.
Zagrażały mu inne wilki i różne, głodne zwierzęta. Raz prawie padł ofiarą olbrzymiego ptaka. Pamiętał, że napastnik niemal wydłubał mu oczy swoim dziobem, a jego szpony wbijały się w boki szczeniaka. Dał radę, dzięki znaczkom na swojej sierści, które zaczęły nagle świecić. Minho do dzisiaj nie wie, jak one działają.
Miał raz przyjaciela, lisa, a dokładnie lisicę, Sunny. Była starsza od niego, miała własne młode. Lubiła go i często nazywała go Min, co przekształciło się później w Min Min. Niestety szczeniak musiał odejść, gdy w okolicy zaczęły się pojawiać inne wilki, które chciały się go za wszelką cenę pozbyć w walce o teren.
Pewnego dnia dotarł aż tutaj.
PARTNER: Na razie jest za mały, żeby rozmawiać o takich rzeczach.
RODZINA Został porzucony lub porwany, gdy był malutkim szczeniakiem.
MIEJSCE ZAMIESZKANIA: Minho nigdzie nie mieszka dłużej niż tydzień. Zazwyczaj wybiera nory i jaskinie tak, by było w nich wystarczająco dużo miejsca na zdobycz i na niego samego, a także by było z nich blisko do jakiegoś zbiornika wodnego.
DOŚWIADCZENIE: 12
HP: 120/120
RINGI: 250
STATYSTYKI: Siła: 60 | Zwinność: 80 | Wytrzymałość: 70 | Moc: 20 | Punkty do rozdania: 12
KONTAKT: Draculaura [H]
ew. adopcja: nie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zachęcamy do komentowania!