Od Anadil

(c.d. Ruy)

Potruchtałam w stronę czarnego jak atrament obiektu na piasku, który, jak się okazało, był niedużym wilkiem z majestatycznym, jelenim porożem. Podeszłam bliżej z uszami postawionymi na sztorc. Będąc w odległości około pięciu metrów od nieznajomego zorientowałam się, że nie śpi i jego uderzająco pomarańczowe oczy rejestrowały każdy mój ruch. Lekko mnie to onieśmieliło, więc usiadłam na wilgotnym, porannym piasku i popatrzyłam na obcego z ukosa. Ten jednak nie wykonał żadnego ruchu, po prostu wpatrywał się we mnie, a wyraz jego oczu tak trudno było mi odczytać...

W końcu ciekawość zwyciężyła. Powoli wstałam i zbliżyła się do wilka. 

- Cześć... - wyszeptałam nieśmiało.

Basior nie odpowiedział. Zrobiłam jeszcze kilka kroków i stanęłam oko w oko z nieznajomym.

- K-k-kim jesteś?... - tym razem moje słowa zabrzmiały z większą mocą.

Obcy dźwignął się na łapy i przeszył mnie spojrzeniem. Po chwili mogłam dostrzec delikatny uśmiech, który powolutku zagościł na jego pysku.

- Nazywam się Aura de Noir.

- Ja jestem Anadil, miło mi cię poznać.- wyszczerzyłam kły trochę szerzej niż wypadało i zamachałam ogonami. - Co tu robisz?

- Nic... nic ważnego.- odrzekł wymijająco.

Zasępiłam się. Powiedziałam coś nie tak?

Nagle wyczułam intensywną woń. Woń... zająca. Rzeczywiście, szarak wyskoczył z krzaków raptem parę metrów od nas.

- Głodny? - spytałam i, nie czekając na odpowiedź, skoczyłam na zajączkiem. Z łatwością przegryzłam jego tętnicę i dumnie zaniosłam zdobycz do nowego znajomego.

- Chcesz trochę?

(Rua? ^^)