Od Anadil

(c.d. Aury de Noir)

Ruszyłam radośnie po miedzianej ścieżce z listowia. Aura i Iso zrównali że mną swój krok. 

- No to... co tam? - spytałam z autentyczną ciekawością. 

Iso zwrócił się do mnie.

- A co chciałabyś wiedzieć?

- Umm... - nie spodziewałam się takiej odpowiedzi - Czyli jesteś elfem, znajomym Aury de Noir, czy co?

- Raczej "czy co". Nie, nie jestem elfem...

- ...że co?! Przed chwilą słyszałam o tobie jako o elfie, a teraz...?- przerwałam mu oburzona.

- Tak się składa, że jestem duchem elfa, którym niegdyś byłem.- rzekł Iso. W jego głosie nie było złości, raczej melancholia.

Ech, ta moja niewyparzona gęba!

Opuściłam głowę i unikałam kontaktu wzrokowego z basiorem i elfem.

Odezwał się milczący dotąd Aura: 

- Iso...

- Hm?

- Wróciłeś... Ale na jak długo?

Duch przeczesał włosy palcami.

- Szczerze? Nie mam pojęcia. Ale, ale, nic nie masz mi do powiedzenia?

- Nie da się wyrazić tego słowami. Wiedz, że tęskniłem. Jeszcze raz przepraszam...Wiesz za co.- wymamrotał wilk i spojrzał na przyjaciela. 

Wściekle pomarańczowe oczy spotkały szafirowe oczy. 

- Ważne, że jesteśmy teraz razem. Rozumiem cię. Też byłoby mi ciężko.

Obaj spojrzeli na mnie. Poczułam się przytłoczona pod ich wzrokiem.

- Gdzie idziemy teraz? - spytali chórem, a Aura mrugnął do lekko zdezorientowanego elfa. 

Czułam, jak wypełnia mnie energią. Tysiąc pomysłów przeminęło mi przez głowę. Wyszczerzyłam zęby.

- Ok, chodźmy!!!

<Aura de Noir? ( rozkręć akcję ;)>